Seanslara başlarken her şey karmakarışıktı. Ne hissettiğimi, neye kızdığımı ya da neden böyle olduğumu anlayamıyordum. Zamanla, o karışıklığın içinde küçük küçük yollar açılmaya başladı. Şimdi kendimi biraz daha toparlanmış hissediyorum. Hâlâ yolun başındayım ama artık bir yönüm var. Günlük yaşantıma daha fazla sahip çıkabiliyor, bazı şeyleri oluruna bırakabiliyorum. Kendimi eskisi kadar hırpalamadan bir şeyleri çözebilmeye başladım. Bu sakinlik, ilişkilerime de olumlu yansıyor.
