Yaklaşık 4 sene önce tüm kontrollerim ve doğum için gittiğim doktor. Muayenelerde çok ilgili olduğunu söyleyemem sorularım çoğu zaman cevapsız kaldı. Ama hepsi bir yana doğum esnasında yaşadıklarımı hiç unutamıyorum.Açılmamı kontrol ederken sancım da aşırı artmıştı ve benim çığlıklarımı duyduğunda yanındaki hemşirelere küçümseyici bir tavırla ‘bu hep böyle miydi’ diyişini unutmuyorum.İlk doğumum olmasına rağmen hiçbir şekilde ilgilenmediler açılmamın yavaş olması sebebiyle beni sezaryene yönlendirmek için ellerinden geleni yaptılar. Odada yanımda sadece eşim durdu bir tek açılmamı kontrol etmek için yanıma giriyorlardı doktor da hemşireler de bana hiçbir tavsiyede bulunmadan kapının önünde oturdular hiç güleryüz ve destek görmedim. Sonunda kendi isteğimle sezaryen kararı verdim çünkü korku ve sancıyla bir başıma kaldım hemşireler de doktor da çocuğun aşağı inmediği gerekçesiyle hep ümitsiz konuştular. Doğum sonrasında da hastaneden çıkana kadar Aysel Hanım ı hiç görmedim öylece çıktık.
