Biraz çalkantılı bir süreç geçirdim. Hayatımda en sevdiğim kişiyi, en yakın dostumu, en büyük sırdaşım olan babamı kaybettim. Kendimden fazlasıyla uzaklaştım, hayatı sorguladım ,çıkmaza girdim ve ne yapacağımı bilmiyordum. Aradan çok zaman geçmeden Aysun Hocam’la tanıştım. İlk görüşmemde fazlasıyla çekingendim sebebini bilmediğim şekilde. Gitmek istememiştim fakat henüz ilk görüşmemizde bile bana ne kadar iyi geldiğini anlatamam. Beni o boşluktan sanki kurtarıcı melekmiş gibi çekip çıkardı desem yeridir. Samimiyeti, güleryüzü, canayakınlığı, yardımseverliği hakkında ne kadar konuşsam azdır. Hayatımda çok büyük yer edinmiş be edinmeye de devam edecek birisi. Bir hocadan çok abla gibi yaklaştı bana. Eğer Aysun Hocam olmasa ne yapardım bilmiyorum. Şu anda ayakta durmamın en büyük sebebidir kendisi. İyi ki var.
