Anksiyetemi gereksiz öfke krizlerimi, korkularımı, spesifik olarak hayvanlardan özellikle sokaktaki kuşlardan kediden köpeklerden korkumu yenmeme vesile olan çok değerli hocam. O kadar hafifledim ki 23 yıllık ömrümde bu yarım yılın etkisi oldukça yüksek. Ben galiba iyileştim. Kafamın içindeki yükler gitti. 10 yaşımda bahsettiğim kara uzun ucunda beyaz ışık olan bir delikten çıktım. Afalladım. Ama yüklerimden kurtuldum. Anladım ki sevgi olmadan aile olmadan olmazmış. Dünyanın öbür ucuna da gitsem ailem de ailem. Neyse çok uzattım belki ama Buğra hocam benim için sadece bir hoca değil. Bir akıl hocası bir abi bir kardeş. Ona çok kızgın da olsam tamam şimdi biraz ara verebiliriz istersen diyecek kadar altın kalpli. Beni dinleyen kararlarımı olabildiğince destekleyen ve yanlışımın karşısında yapıcı olarak durabilen nadir insanlardan. Umudu belki biter insanın ama sevgi bitti mi her şey biter. İyi ki...
